فرت بافی

• وبنا

FARAAT

فرت بافی :
زنان روزگار کهن ، رنگ در رنگ تار و پود در هم تنیدند ،پارچه ها را طرح زدند و جامه دوختند . آنها نسل در نسل رنگ ها را به تارهای ابریشم زدند و یراق های زرین بافتند ، اما عصر ماشین که آمد بازار این پارچه های رنگین بی رنگ و رونق شد. در تمام شهرستان اکنون شمار اندکی از زنان سپید موی مانده اند که گاه لباس های محلی قدیمی برتن دارند ؛ لباس هایی که دیگر از رونق افتاده ، رنگ های شاد آنها به خزان بی هنگام نشسته و در کنج پستو ها افتاده است . لباس های محلی که خاطره کمرنگ آنها فقط در روستاها باقیمانده ، امروزه در انبار پشت بام ها و در بقچه ها جای گرفته ، نشانه و سمبل قومیت مردمان است و لباس سنتی به شمار میاید ، اما دیگر گویا قابل استفاده نیست و کاربردی ندارد . پارچه بافی از صنایع دستی است که با قدمت تاریخی بسیار طولانی در شهرستان نقش مهمی را در خود کفایی مردم روستاهای آن ایفا کرده است . این صنعت روستایی در حد وسیع و بیشتر در روستاهای با سابقه شهرستان معمول و مرسوم بوده و اکنون نیز تا حدی رد پای گذشته را می توان یافت . به رشته ی پارچه بافی در اصطلاح محلی "فرت بافی" گفته میشود و مواد اولیه آن پنبه و نخ پنبه ای ، نخ ابریشم ، کرکی و کاموا است. پارچه های ابریشمی به رنگ های مختلف و بسیار ریزبافت بوده و از آن برای تهیه لباس زنانه استفاده می شده است . اصولاً این هنر توسط زنان صورت میگیرد .
* فرت بافی سنتی ترین روش بافندگی را دارد و در بافت آن باید ظرافت و دقت لازم را رعایت نمود .